Is kanker topsport?

Fietsen tegen kanker

Eind april was het zover. Met een groep van ruim 50 mensen naar Frankrijk voor de ‘mini-Tour de France’. 6 dagen in Frankrijk fietsen voor Tegenkracht, stichting kanker en sport.

Voor mij was het voor het eerst dat ik bij zo’n activiteit aanwezig was. Er zijn vele initiatieven om geld op te halen voor kanker-gerelateerde goede doelen. Mijn inzet in deze voor Tegenkracht was voor mij logisch omdat Tegenkracht mij heeft geholpen met mijn fysieke revalidatie na kanker.

En nu gaat het mij niet om deze activiteit of andere activiteiten die georganiseerd worden om geld in te zamelen hoor. De meeste initiatieven raken mij, ik ben geroerd dat er zoveel mensen zijn die zich gezamenlijk inzetten voor 1 ding. Maar het fietsen zette mij aan het denken over vergelijkingen die soms getrokken worden.

Nadenken

En tja, tijdens het ploeteren om zo’n berg op te fietsen is er tijd genoeg om na te denken. Kreten als ‘Opgeven is geen optie’, ‘Strijden tegen kanker is de wedstrijd van je leven’ en ‘Groot verzet tegen kanker’ komen langs als leus. En terwijl ik de meters wegtrap begin ik me af te vragen; ‘kan je wel een vergelijking maken tussen een sportactiviteit en behandeling tegen kanker?’

Ik begin met het onderzoeken bij mezelf hoe zwaar ik de beklimming vind. Dit af te zetten tegen de chemo’s die ik gehad heb. Ja, die chemo’s waren geen pretje, het was zeker zwaar. Maar kan ik een vergelijking maken met een beklimming van zo’n berg?

‘Als ik zo boven ben kan ik dan nog een keer naar boven?’ vraag ik mezelf af. Direct schiet het in mijn hoofd: ‘Waarom’? Waarom zou ik nog een keer omhoog fietsen? Vind ik het leuk om te doen? Nou, nee eigenlijk. Waarom zou ik het dan doen? Om mezelf te bewijzen dat ik het kan? Dat ik niet onder doe voor anderen? Dat ik het misschien wel sneller kan dan iemand anders die geen kanker heeft gehad? Hoezo? Waarom zou ik dat nodig hebben?

Kanker is Topsport?

En hoezo die vergelijkingen? Hoe zou je een vergelijking kunnen maken tussen iets waar je voor kiest (de berg op fietsen) en kanker. Hoezo wedstijd van je leven? Het is geen spelletje waarbij een medaille en eeuwige roem op het spel staat. Hoezo opgeven is geen optie? Opgeven is altijd een optie! Stoppen met je behandeling omdat je kwaliteit van leven voorop stelt betekent voor mij trouwens niet dat je opgeeft. Want wat is het verlengen van je leven waard wanneer de kwaliteit van dat leven heel laag is? Hoezo groot verzet tegen kanker? Alsof het kanker iets is waar je je tegen kan verzetten… het is er, of je er nu tegen verzet of niet…

Geld inzamelen

Dat zoveel mensen zich inzetten tegen kanker is mooi en ook niet verwonderlijk. Iedereen wordt geconfronteerd met kanker. Of het nu iemand in je naaste omgeving is, of dat je het zelf bent. Als 1 op de 3 mensen kanker krijgt dan is het niet te missen dat jijzelf of een naaste kanker krijgt. En kanker krijg je niet alleen, je directe omgeving moet hier ook mee leven. Want hoe is het wanneer je partner of je kind kanker krijgt en het enige wat je kunt doen is er voor de ander zijn? Hoe machteloos moet je je dan voelen?

Gelukkig stijgt de levensverwachting na de diagnose kanker nog steeds. Dit betekent ook dat er meer mensen goede hulp nodig hebben nadat zij de diagnose hebben gekregen. Want dat je kans op het overleven van deze ziekte of het leven met deze ziekte groter is, betekent niet dat de impact van de diagnose minder is. De gevolgen van de ziekte en de behandelingen zijn niet gering.

Mentale- en fysieke revalidatie

Goede fysieke- en mentale revalidatie zorgt ervoor dat je zo goed mogelijk kan herstellen of dat de kwaliteit van je leven optimaal is. En dit kost geld. Dus laat al die initiatieven om geld in te zamelen lekker leuzen en slogans verzinnen die blijkbaar ‘verkopen’.

En terwijl ik dit allemaal denk ploeter ik gewoon door, fietsend de berg op. Ik hoor mijn buurman zeggen dat als ik geduwd wil worden dat dat kan, en als ik even wil uitrusten ook. En in mijn hoofd trek ik toch direct de vergelijking…….tijdens de behandeling………wat een onzin, het is gewoon mijn ego ;-)