Wat kanker mij gebracht heeft

Morgen is mijn verjaardag, ik word 37 jaar jong. De laatste jaren kijk ik rond mijn verjaardag veel terug in de tijd. Ik kijk terug naar voorgaande jaren. Ik kijk terug naar mijn jonge jaren. Naar dat meisje dat niet kon wachten tot het ochtend was en naar beneden mocht om te zien hoe de huiskamer versierd was met slingers. Naar hoe ik mijn verjaardag vierde met vriendinnetjes. Ik vond het heerlijk om een dag in de schijnwerpers te staan.

2 jaar geleden

Hoe ouder ik word, hoe minder latere verjaardagen er in mijn gedachten uit springen. Mijn verjaardag twee jaar geleden is anders. Mijn 35e verjaardag zal altijd in mijn herinnering blijven. En het was niet dat er iets speciaals gebeurde op deze dag. Of dat de leeftijd van 35 jaar nu zo bijzonder voor mij was. Wat was er dan wel zo bijzonder dat ik deze verjaardag zal blijven herinneren? Op mijn 35e verjaardag had ik net mijn 7e chemokuur achter de rug. Er zou er nog 1 volgen.

Kanker

Zo je verjaardag vieren verzin je niet van te voren en wens je ook niemand toe. Maar het was niet allemaal ellende. Doordat ik wist dat het zwaar zou zijn, en ik me in deze periode volledig op mezelf moest, kon en mocht richten, voelde ik me evenwichtig. Ik moest niets, ik hoefde niets, behalve er te zijn. Ik schreef van me af, praatte met vrienden en zorgde goed voor mezelf en liet voor mij zorgen. Oh, reken maar dat ook rot momenten had! Dat ik me verdrietig en verloren voelde. Dat ik me moe, ziek, misselijk en slap voelde. Dat ik pijn had, dat ik de knopen niet uit mijn veters kon halen of een zakje niet kon open maken.

De twee kanten

In deze periode werd mij goed duidelijk dat gedrag twee kanten heeft. En welke kant positief is of niet, ligt helemaal aan de situatie. Ik ben mijn hele leven al goed geweest in vechten. Knokken, vastbijten, verzetten, overleven en zo kun je misschien nog wel meer woorden bedenken die hierbij passen. In het geval van mijn ziek zijn ervaarde ik twee kanten van het vechten.

Knokken

Toen ik hoorde dat de artsen dachten dat ik kanker had begon ik met knokken. Eerst moest er uitgezocht worden of het echt zo was. Ik stelde kritische vragen, verdiepte me in onderzoeken en liet niets aan het toeval over. Ik keek mee met ingrepen en overlegde met de behandelend artsen en stelde nog meer kritische vragen. ‘Ik zou het niet lijdzaam ondergaan’, was mijn instelling. Ook verdiepte ik me al in de mogelijkheden voor revalidatie voor na de behandelingen. Dit knokken leverde me op dat ik niet voor verrassingen te staan kwam. Het gaf me een gevoel dat ik nog controle had over wat er met me gebeurde. Met het vechten gebeurde er ook wat anders. Doordat ik zo bezig was met ‘technische’ zaken en de toekomst, was ik niet meer in het nu. Het knokken zorgde ervoor dat ik niet met mijn emoties bezig was. Wanneer je vecht hoef je je niet bezig te houden met wat je in het moment eigenlijk echt voelt.

Vertrouwen en Loslaten

Toen ik eenmaal chemotherapie kreeg, en de eerste angst en dreiging weg was, kon ik verder kijken. Ik kon toen kijken wat ik nog meer nodig had. Vechten was een prima eerste reactie geweest en nu moest ik verder. Voor de lange duur was een andere strategie beter. Hoewel vechten noodzakelijk bleef, kon ik ook verder kijken naar andere gevoelens die speelden. Ik kwam er achter dat voor mij, aan de andere kant van het vechten, loslaten stond. Het loslaten van controle. Vertrouwen hebben in de toekomst. Loslaten om daarmee het leven in het nu te kunnen omarmen.

De toekomst

Deze twee kanten wisselden elkaar in de behandelperiode en daarna af. Wanneer ik nu terug kijk zie ik dat ik na de behandelingen weer hard ben gaan knokken. Ik wilde het ziek zijn achter me laten. Ik zit nu weer aan de andere kant. Ik heb vertrouwen in de toekomst en omarm het leven.

Mijn ervaringen delen

Op dit moment ben ik bezig met het schrijven van een boek over mijn ervaringen met kanker en wat ik hiervan geleerd heb. Het doel van het boek is anderen te helpen om te laten zien dat ervaringen in je leven, hoe naar ook, ze maken wie je zijn. En dat je elke ervaring aan kunt grijpen om van te leren. Ik hoop snel meer hierover te kunnen delen.